سردار شهید حسین املاکی در یکی از اعزامهایش به جبهه جنگ.

سردار به چه می اندیشی؟

اطلاعات عملیات در جنگ یکی از واحدهای بسیار حساس و تعین کننده بود چرا که ما به تکنولوژی های روز مجهز نبودیم ، برای همین در عملیات کار اطلاعات به دوش همین واحدها و یگانهای سپاه بود که حسین از عضو مؤثر آن به شمار می رفت.

 از بین2000نفر نیروی اعزامی از منطقه3 گیلان و مازندران در اوایل جنگ 150نفر نیرو را به عنوان نیروهای واحد اطلاعات، آموزشهای لازم را داده و از بین این تعداد 30 نفر را که از زبده ترین نیروها از نظر اخلاص و ایمان و شجاعت و...برتر بودند جدا کردیم و من در همان زمان بین این نیروها در شهید املاکی یک برجستگی قابل ملاحظه ای را مشاهده کردم ،اگرچه شهید املاکی در عملیاتهای قبلی همچون رمضان ،شجاعت زیادی از خود نشان داده بود اما بعد ازعملیات رمضان و قبل از عملیات محرم با توجه به شناختی که از املاکی داشتم به او گفتم: حسین آقا مسئولیت یکی از محورها شناسایی اطلاعات عملیات را به عهده بگیر ، اما ایشان نپذیرفت. از آنجایی که آدم متواضعی بود در لشکر 25 کربلا هم که در آن زمان گیلان مازندران با هم بودند در خضوع و تواضع و فروتنی زبانزد همه شده بود ، بالاخره به ایشان تکلیف کردیم که در عملیات محرم در منطقه زبیدات و موسیان که منطقه بسیار وسیعی بود به عنوان محور اصلی عملیات مسئولیت محور را به عهده بگیرد.

برای شناسایی آن محور یک روز شهید املاکی به من گفت که ما اگر بتوانیم پایگاه مان را در نزدیکترین فاصله به دشمن بزنیم و از آنجا دشمن را شناسایی کنیم موفق خواهیم بود ، که من به ایشان گفتم فقط متوجه باشید که دشمن شما را شناسایی نکند و بعد هم این پایگاه مهم را در آنجا زدند.

یکی از همین روزها قبل از نماز صبح من به سنگرشان نزد شهید املاکی رفتم ، دیدم خودش در گوشه نشسته و بقیه هم در کنارش در حال خواندن دعا هستند ، آن هم با چه سوز و گدازی و گریه می کردند.

وآن روز گویا اینکه یکی از همسنگران شهید املاکی بنام شهید وحدانی خوابی دیده بود که گویا اینکه امام حسین(ع)و حضرت ابوالفضل العباس(ع)و چند تن از یارانشان تشریف آورده بودند و تبسمی کرده و به این استقامت و اصرار و سماجت بچه ها تحسین می کردند. یک نور عجیبی دراین سنگر تا روزهای آخر عملیات باقی بود و حتی بعد از عملیات که ما از کنار این سنگر می گذشتیم با آن همه آتش دشمن و بمبارنها باز هم می دیدیم که این سنگر سالم و کوچکترین آسیبی به آن نرسیده و حتی پرچمی روی سنگر نصب شده بود.

               راوی: سردار کمیل کهنسال (همرزم شهید)